Art and Religion

"What is ‘Religion’ for you?"

It is believed that art and religion are opposite to each other.  But I find both similar. When I was in college, one of my former teacher spoke one sentence while teaching us, “either a person follows religion or an art.” It means every person can follow one of them, not both. I have nothing new to say accept expanding, describing this idea.

People, who have not eye of beauty or an art they follow religion. To believe and follow religion is easier because right from the birth it is taught to us. It is not needed to say that, religion is way of living. Through the rituals, way of worshiping, Pooja, Archana, we expresses our different emotions. A person always needs a stand to live a life; he needs support, when he is in happiness or in misery. In every situation religion becomes that support for a person. We cannot imagine the life without this support.

But some people have a vision of beauty, they engaged with art. As art is also way of living, expression of emotions and it also can be support to person’s every situation. If a person follows art, there is no need to follow religion. The elements in art are similar to religious elements. Surrendering, worshiping, expressing our emotions while engaging with art. As T. S. Eliot says,                                                    

“…A continual surrender of himself as he is at the moment to something which is more valuable. The progress of an artist is a continual self-sacrifice, a continual extinction of personality.”

As religious person surrenders and worships God or his devotee, artist also does the same. Even artist also suffers bodily pain as religious man does ‘Upvas’ while engaging with creative activity.

These things are similar in both; we can easily find beauty also in both as religion is also artistic and art is religious. Like in some rituals, we sing song or make Rangoli etc. (For more reading....read this...)

So, religion and art for a man are similar. The question raises then, who made them opposite? We cannot blame religion because it is only abstract idea but we can say that majority of human kind following religion.  So, it may be corrupted. It is this corruption that forces others to follow religion. But artists are very free, aesthetic persons, they believe in freedom not boundaries.  And as they follow art, they can never follow religion. We can find most of artist atheists, not strong believer of religion.

As others have not artistic eye, for an artist they become anti-art and because of some follies, religion becomes bounded instead of open and considering art –artist bad, immoral, impure activity. Because they cannot see that art is part of life. Thus, it becomes anti-art and art becomes anti-religion as it does not allow to be bounded, to be forced. Otherwise, never a mankind can separate them as they are two sides of coin.

'પાડોશીની પણોજણમાં'

  જાહેર ચેતવણી 

Desclaimer

આ લેખ કલ્પનિક છે અને જો ન હોય તો પણ આમાં વર્ણવાયેલા વર્ણનો જો કોઇને લાગુ પડે તો એ બદનસીબે સંયોગ માત્ર હશે. આ લેખ લેખકના પાડોશીએ વાંચવો સંપૂર્ણપણે પ્રતિબંધિત છે. અને જો ભૂલથી પણ વંચાય જાય તો દવાખાનાનો સંપૂર્ણ ખર્ચો વાંચનારે જ દેવાનો રહેશે.

"પાડોશીની પણોજણમાં "

“પહેલો સગો પાડોશી” એ કહેવત જેણે લખી છે એ જરૂર જંગલમાં  રહેતો એકલો અટૂલો આદિમાનવ હશે! જેને પાડોશીનાં  સગપણનો સ્વાનુભવ થયો નહીં હોય. બાકી પાડોશી ક્યારેય સગો નથી હોતો, પહેલો કે છેલ્લો- આ સર્વાનુમતે સાબિત થયેલુ સો ટકા સત્ય વિધાન છે.

સવારનાં પહોરમાં, આજનો દિવસ સારો જશે એવી આશા રાખી આપણે ગુલાબી સવારને માણતા હોઈએ ત્યાં તો જાણે લાગેલી લોટરીની ટીકીટ છીનવી લીધી હોય એવાં ઘુરકિયા કરતાં મોઢાંના દર્શન સાથે દિવસની શરુઆત થાય!!!

અને આપણે આખો દિવસ આપણો ગુનો શો? એ વિચારતાં ગુનાહિત ભાવ સાથે ઘરમાં ગુંગળાયા કરીયે! અને એ આંગણામાંથી કે અગાસીમાં  છાપાને ઢાલ બનાવી અંદરથી ત્રાંસી નજરે આપણી સામે ડોળા કાઢી અવલોકન કર્યા કરે.

આવી દિવસની શરુઆત થાય પછી આખા દિવસની શુ આશા રાખી શકાય? દિવસ દરમિયાન એની બધી ઈન્દ્રિયો પોતાનાં  પાડોશીનાં  ઘરની આસપાસ જ ભટકતાં ભૂતની જેમ ભટકતી હોય છે. કઈ રીતે પડખેના ઘરની રહસ્યમય વાતો જાણવી એમાં એમનું મન વ્યસ્ત હોય છે.

તેઓ અત્યંત બુધ્ધિશાળી, ચપળ, સિફતાઈ અને ચિવટથી કામ લેનારા તથા બાજનજરી હોય છે. પોતાનાં  પાડોશીનાં  ઘરમાં  આજે ક્યા મહેમાન આવવાના છે? ક્યુ શાક બને છે? સુગંધ  ઉપરથી પકવાન સારુ બન્યુ કે બળી ગયુ? એની બાતમી રાખનારા હોય છે!!!

હું એવું દ્ઢ પણે માનુ છુ કે, દેશની કોઈપણ ‘Investigator’ કે જાસુસી સંસ્થાને આવા નારદજીનું  વરદાન પામેલા પાડોશીઓ પાસેથી પાડોશી દેશોની જાસુસી કેમ કરાય એની તાલીમ લેવી જોઈએ.

બધા જ પાડોશીઓ માટે પોતાનું  – પારકું એ શબ્દો વચ્ચે કોઈ અર્થ-ભેદ રેખા હોતી જ નથી!!! બીજાની વસ્તુને પણ એ પોતાની જ સમજી વાપરે છે!!! આવો તફાવત ન હોવાને લીધે તેઓ ચપટીક ખાંડ, બે-ત્રણ બટેટા અને જે, તે સમયમાં મોંઘુ હોય તે માંગતા ક્યારેય અચકાતા નથી.

વળી, બધા પાડોશીઓ પડખે વાળા ઘરનાં  સુખે –  દુઃખી અને એનાં દુઃખે સુખી થવાની ફરજ પાળી પોતાની કર્તવ્ય પરાયણતાનાં દર્શન કરાવે છે!!!

ક્યારેક આવા સદગુણોથી ભરપૂર પાડોશીઓને જોઈને વિચાર આવે કે, ભગવાનને એમ થયુ હશે કે માણસ એકધારાં સુખથી કંટાળી જશે એટલે એની જિંદગીને જરાક નમકીન બનાવવા એણે આવા પાડોશીને તમારાં સુખ-દુઃખનાં સંગી બનાવ્યાં જેથી તમે એનાથી બચવામાં અને એ તમારામાં વ્યસ્ત રહે!!!

આ કહેવતનાં  કર્તાને પાડોશી કેમ સગો લાગ્યો હશે એ વિચારવા જેવી વાત છે. બાકી જો એ સાબિત કરવું  હોય તો, બેસતાં વરસનાં  દિવસે મોઢુ મીઠું કરવા એ હસતાં મોઢે મુખવાસની ડાબલી તમારી આગળ ધરે તો પણ આ કહેવત સાર્થક ગણાય!!!???!!!!!!!!!  

Side Effects of Department of English

(The speech I delivered in Welcome function 2014)

After completing first year in department of English I feel some changes in us, especially me and my friends. Definitely they are positive and progressive but I want to put it different way, my own way. And the title I choose for it is…

Side effects of Department

After coming into this department, we gain more knowledge and started understanding our surrounded world and present time with new eyes. But for the eyes of world, this vision is not acceptable. So, this becomes side effects of this department for the outer world. The side effects, which we have, are really very interesting …

English Fever:

Obviously, as we are studding in English, we have to speak in English. But the side-effect is we start speaking English everywhere, even outside also, which world cannot understand!! And we have an assumption that others understand us, as here I am having this assumption.  As we are not powerful and fluent in English, we cannot speak English truly and fluently. But still we are struggling with our broken English!!! Like adding‘s’ behind every word and mixing Gujarati words in English.

Internet Addict:

When we came here, we don’t know anything about Internet and technology. But now we are suffering from addiction of Internet. The person like me, is always sharing and blogging everything, even a stupid things, on Face Book or Google Plus (as I am sharing this!!) which others never read!?! If we have nothing to share, we share our stupid photos and ‘selfies’. If we have no work to do we see our own profile many times. So, this way we become ‘Narcissist’ now. 

We became habituated with this thing that if there is any problem with network connectivity or with computer, we cannot tolerate, we become furious and behave totally as an addict. In short, now we cannot live without these things.

Side Effect of ‘Theories’:

Throughout the year, we learn many theories. But the problem is after knowing these theories, we started finding these theories in our surrounded world and applying them in our lives. If we are watching T.V. and some famous scene comes, our mind will say, ‘Archetypes of literature’, if an actor is not performing well, out ‘theoretical’ mind will say, ‘because he cannot depersonalize’. So, because of this critical mindset, we become fish out of pond who cannot enjoy watching Movies or these entertainment things. 

I have an experience which can convince these side effects more clearly. In our Welcome function, I shared my experience as a new comer, as I was having English fever, I spoke it in English.  (That time also I had an assumption that, others were understanding me!!!) At the end of the programme, Sir, appreciated me, of course, I was feeling very happy and proud on that moment. But at the next moment, one of my class mates asked me “What you read, do you recite any poem or what?”!!!!!!!!!!!

It is my first tragedy of this Department. Even it is not enough; I was comparing my tragedy with other like Dr. Faustus, that because of my excessive pride, my ego is punished. God didn’t give a moment of happiness.

Now, the up-coming two side effects are very serious and bring Tsunami and anxiety in our life!?!!  These are…

Doubting Disease:

Knowledge raises questions instead of giving answers. So, because of studying here, we started doubting everything. The things which we easily believed and follow, we started raising questions about them. And the figure of God is also not exception.

And because of not following tradition, rules or beliefs, which we followed with closed eyes caused riots at our home and we become rebellious because of this madness of doubting and questioning even silly things.

We feel exactly what G. B. Shaw says about modernist literature ‘question, examine, test!’ Look, here also I am comparing my situation with previous knowledge which I get here. How badly these effects caught me!

Disease of Deconstruction:

Perhaps, it is the most dangerous side   effect. After studying theory of Deconstruction, our mind is always busy in this activity of deconstruction. Ever minute, every situation, every person becomes victim of our deconstruction.  Our respectable elders, family members and teachers are also not free from this. Because of this activity, we become Nihilistic, Atheist now.

So, please pray for us that, we can free ourselves from this as early as possible.

I know, these all side effects, which I described, suggest success of our learning. But what about the world out of the Department, Do they feel that we are normal?!!? Now you think, don’t they feel that, we are mad or suffering from illness!!!!!??????

If we don’t use our knowledge than what is the use of knowledge; and if we use it than we cannot be happy, but anxious. So, what to do after getting knowledge??

  

  

 

અંગ્રેજીનાં (અ)ખતરા !!!

અંગ્રેજીનાં (અ)ખતરા !!! ---2

(My experiences of college) 

અંગ્રેજીનાં (અ)ખતરા !!! ---1

...Continued...

ગુજરાતી માધ્યમમાંથી આવતા મારા જેવા અંગ્રેજીના નવાસવા નિશાળીયાઓને તો અંગ્રેજી વિષય પનોતી જ લાગે. પણ એમાં અમારોય વાંક નથી. અંગ્રેજી ભાષા છે જ એવી અટપટી અને અડવીત્રી. એમાં વળી ચાર તો એ-બી-સી-ડી આવે !ક્યા અક્ષર કઈ એ-બી-સી-ડીના છે ને ક્યાં લખવા એ જ ખબર ન પડે !?! વળી ચારે એ-બી-સી-ડી ના અક્ષરો ભેગા થાય એટલે ગોટાળા શરુ !!! p-q, b-p, b-d, m-w, f-t બધા ભેગા થઈને આપણી સામે જાણે ભૂલ-ભુલામણીનો ચક્રવ્યૂહ રચતા હોય એવું લાગે !?! બધા સાથે ભેગા મળીને જાણે યોગના આસન કરતા હોય એવું જ જોય લ્યો ! ઘડીક શીર્ષાસન કરે, ઘડીક સીધા થાય. ને એમ કરી જાણે 'બોલો હું કોણ' નું ઉખાણું પુછાતા હોય એવું લાગે! અને અમે પણ એના ઉખાણા થી  માથું ખંજવાળતા થાય જઈએ.

એમાયે કોલેજમાં તો અંગ્રેજી ભાષાનું સમૂળગું પરિવર્તન થઈ ગયું હોય. ક્યારેક તો તેનાં અક્ષરો એવા રંગ બદલે કે એનું મૂળ સ્વરૂપ (સાચું ઉચ્ચારણ ) કયું એ જ ખબર ન પડે !!?!

હવે chorus ને ચોરસ વાંચવું કે કોરસ એ જ ન સમજાય. આની જેવા શબ્દો નું પેહલા શીખેલી વિદ્યા પ્રમાણે ઉચ્ચારણ કરવા જઈએ તો તો કંઈક ઊંધુ જ થાય. એટલે અમે એ બધી શીખેલી વિદ્યાઓને બાજુ પર રાખી, એટલું શીખીએ કે અંગ્રેજી વિષયનો ક્યારેય ભરોસો ન કરવો. એના અક્ષરો ને શબ્દો આપણી સાથે ગમે ત્યારે વિશ્વાસઘાત કરી શકે છે!!!

અંગ્રેજી ભાષાના આવા હઠીલા અને મરજી મુજબ વર્તનારા અક્ષરો ને શબ્દો સામે અમે નાત મસ્તકે, વિના શરતે હાર કબુલી લઈએ. વળી ભૂલથી ક્યારેક Dictionary ખોલાય જાય તો તો આવી જ બન્યું!?! બધા શબ્દો આપણી સામે Dictionary ખોલવાનો બદલો લેતા હોય તેમ એક શબ્દને સમજવાના બદલામાં દસ વણઉકેલ્યા શબ્દો આપણી સામે મૂકી દે. ને પછી જાણે અટ્ટહાસ્ય કરતા હોય તેવું જ લાગે.  

પહેલા જ વરસે આવા એક ગૂઢ શબ્દ સાથે મારો સામનો થયો. એ રહસ્યમય શબ્દ હતો - 'Champagne' . એનું સાચું ઉચ્ચારણ તો બહુ મોડેકથી, માંડ માંડ આવડ્યું. પણ પછી મેં મારા આ જ્ઞાનનો ખરેખરો લાભ ઉઠાવ્યો. આ શબ્દ મેં મારા બધા મિત્રોને વંચાવ્યો, ને તેમના જુદા-જુદા સ્વરચિત ઉચ્ચારણો સાંભળી મોજ ઉઠાવી. અને આ રીતે આ શબ્દને ત્યારે મેં ઘણી પ્રસિદ્ધિ અપાવી.

આગળ જતાં તો ભણવાનું એથીયે અઘરું બનતું ગયું ને નવા નવા શબ્દો મારા દુશ્મન બનતા ગયા...ફરી મારો પનારો એક મોટા શબ્દ સાથે પડ્યો. 'Nibelungenlied' એક તો વાંચતા એટલી વાર થાય ને હજી પહેલેથી વાંચીને છેલ્લે પહોંચું ત્યાં આગળના અક્ષરોનું ઉચ્ચારણ ભૂલાય જાય. એથી આખા શબ્દનું ઉચ્ચારણ તો હજી આવડ્યું જ નથી.( એટલે તો લખ્યું પણ નથી!!) આવા તો ઘણા શબ્દો હશે જેણે મને ખુબ પજવી છે. 

અરે! ખાલી શબ્દો જ કેમ, અંગ્રેજીમાં નામ પણ કેવા વિચિત્ર! નામ વાંચતા વાંચતા તો વ્યક્તિ જ ભૂલાય જાય, એવડા મોટા નામ!!! અને એ નામને પહેલી નજરે વાંચતા એની આગળ He લખવું કે She એની ગુંચવણ ઊભી થાય અને એ વિષે લાંબુ ચિંતન કરવું પડે!??!  

...To be continued...

Suggestions and responses are welcomed... 

અંગ્રેજીનાં (અ)ખતરા !!!

અંગ્રેજીનાં (અ)ખતરા !!! ---1

(My experiences of college) 

 

શિક્ષણ વિશ્વમાં કોઈ જ્ઞાન પિપાસુ મહાવિદ્વાન, વિદ્યાજનને એવી કોઈ અપશુકનીયાળ પળે એક વધારે વિષય 'અંગ્રેજી' ભાષાને શિક્ષણમાં ઉમેરવાનો વિચાર આવ્યો, ને તે જ દિવસથી શિક્ષણની પરિભાષા બદલાઈ ગઈ, મંગળની ગ્રહદશા બેઠી જે આજ સુધી ચાલૂ છે.

શિક્ષણને સંઘર્ષ માની ઘણી જ મુશ્કેલીથી ભણતરનાં ગુચવાડાને ઉકેલતા નાના બાળકો તરફ તો કદાચ લોકોને કરુણા ઉપજે પણ આવી કરુણ સ્થિતિ કોલેજના વિધાર્થીઓ સાથે થાય ત્યારે એ વાત કોઈ માનશે ખરું?! તમને આશ્ચર્ય થશે પરંતુ ખરેખર અનુભવથી કહું છું આ પણ શક્ય છે!!

મેં કોલેજ માં પ્રવેશ મેળવ્યો ત્યારે 'આકાશવાણી' તો નહિ પરંતુ કદાચ દૈવી ઈચ્છાથી જરૂર, 'અંગ્રેજી' ને મુખ્ય વિષય તરીકે પસંદ કર્યો. શાળાના બિચારી બિલાડી જેવા અંગ્રેજી વિષયે કોલેજમાં વાઘનું રૌદ્ર સ્વરૂપ ધારણ કરી લીધું હોય અને ત્રાટકવાની તૈયારી કરતો હોય.

કોલેજનો પ્રથમ દિવસ, પ્રથમ વર્ગ અંગ્રેજીનો. (થઈ રહ્યું !!!)  જયારે અંગ્રજીનો પહેલો વર્ગ ભર્યો ત્યારે તો ભારે કરી!! પહેલી વાર પ્રાધ્યાપકોને કડકડાટ અંગ્રેજી બોલતા સાંભળ્યા ત્યારે 'આવું અંગ્રેજી હોય !??'  એવું લાગ્યું. એમાયે વળી પ્રાધ્યાપકે તો અંગ્રેજીમાં સવાલો પૂછવાનું શરુ કર્યાં ત્યારે તો બધાને લાગ્યું જ હશે કે, 'આપણું તો આવી જ બન્યું.'  એટલામાં મારો વારો પણ આવી ગયો. પ્રાધ્યાપકે મને પ્રશ્ન પૂછવાનું શરુ કર્યું, 'what is your name ?' આટલો સાદો પ્રશ્ન પણ અંગ્રેજ જેવી ઝડપથી પૂછ્યો કે મને પહેલા શબ્દ સિવાય કંઈ જ ન સમજાયું !! ત્રણ વખત શું-શું કરીને મેં સામો પ્રશ્ન પૂછ્યો ત્યારે મને આ ચાર શબ્દનો પ્રશ્ન સમજાયો. મને થયું, હાશ, હવે મારો વારો પૂરો, પણ તેમણે તો બીજો પ્રશ્ન પૂછ્યો 'How many marks you have got in 12th examination ?  આવડો મોટો પ્રશ્ન મને કેમ સમજાયો હશે એ તમને જ નહીં સમજાતું હોય!!!!, પણ માંડ માંડ કરીને મેં એ પ્રશ્ન મારા મનમાં ગોઠવ્યો ને પછી તાળો મેળવીને જેમતેમ ગોટા વાળી જવાબ આપ્યો (એ પ્રાધ્યાપકને સમજાયો હશે ??!!) આવું ફક્ત મારી સાથે જ નહીં ઘણાંની સાથે બન્યું હશે. (એ પણ પહેલા જ દિવસે.)

બીજા દિવસે બીતાં બીતાં બધાએ અંગ્રેજીના વર્ગમાં પગ મુક્યો. બધાના મનમાં તો એમ જ કે, 'આજે તો સારું, સાહેબ કઇ પૂછશે તો નહીં.' એમ થોડાક મનમાં મલકાતા મલકાતા બધા વર્ગમાં ભણવા (??) માટે બેઠા. પણ બીજા દિવસની ઘટના તો એનાથી પણ ચડિયાતી નીકળી. પ્રાધ્યાપકે તો વિષયના અનુસંધાનમાં લખાવવાનું શરુ કર્યું. ત્યારે બધાને લાગ્યું જ હશે કે 'આ તો ઊલમાંથી ચૂલમાં !!!!' પ્રાધ્યાપક બોલતા ગયા અને અમે લખતા ગયા... એ પેલ્લી વારનું અમારું 'અંગ્રેજી' લખાણ ?! પેહલા તો ઘણાએ બરાબર, સારા અક્ષરે 'અંગ્રેજી'માં લખ્યું, પરંતુ ઘણાને એ દુર્લભ હતું એટલે તેઓએ બીજી 'સ્વ' અંગ્રેજી ભાષા વિકસાવી લીધી. તેઓએ અંગ્રેજી શબ્દોના સ્પેલિંગ લખવાને બદલે અંગ્રેજી ઉચ્ચારો ગુજરાતીમાં લખવાના  શરુ કરી દીધા. જેમકે, 'શેક્સપિયર ઈઝ ધ ગ્રેટ ડ્રામેટીસ્ટ. હી લુક્ડ લાઇક....' 

લખવાનું પૂરું થયું, બધાને હાશ થઈ, પણ આ શું?!  હવે??!! પ્રધાપકે તો બધાનું લખાણ જોવાનું શરુ કર્યું !!! મારા સદનસીબે મેં 'સ્વ' અંગ્રેજી ભાષા નહોતી લખી પણ બીજાના મોઢા ત્યારે જોવા જેવા હતા. તેમના વધી ગયેલા ધબકારાઓ આખા વર્ગમાં ગુંજતા હતા. 

પ્રાધ્યાપકે જ્યારે જોયું ત્યારે બે વખત તો ચશ્માંને બરાબર કાઢીને પેહરી જોયા. હું પુરા વિશ્વાસથી કહું છું કે એમણે યાદ કરતા કરતા એવું જ વિચાર્યું હશે કે, 'મેં આવું ક્યારે લખાવ્યું?!! આવું 'અંગ્રેજી' હોય ???!!!' અને એ વિધાર્થીઓની અવર્ણનીય સ્થિતિ વિષે તો તમે પહેલે થી  કલ્પના કરી જ લીધી હશે. અને હું ત્યારે મને સૂજેલી સદબુદ્ધિ માટે ભગવાનનો આભાર માનતી હતી. 


આ રીતે કોલેજમાં પેહલા વરસની શરૂઆત જ આવી જોરદાર રીતે થઈ હોય તો પછી આગળ અંગ્રેજી વિષયે કેવી કેવી ઉથલ-પાથલ કરી હશે એ કથા કેટલી રસપ્રદ  (કે હાસ્યાસ્પદ) હશે!?!!...
                            
                            This article will be continued after readers response.
                           
                          અંગ્રેજીનાં (અ)ખતરા !!! ---2

'Queen' beyond feminism

"Queen"
Beyond Feminism

Generally, we see movies for entertainment. We watch the movie, enjoy it and forget it and then plan for the next one. But some movies make us to think, we cannot forget them easily. They have their strong impact on viewers.

‘Queen’ is also the movie which makes us to think. Generally, for any person, primary needs are love, marriage and settlement; and who get these successfully he/she feels him/her self happy, respectable and the most important ‘Lucky’. And if anyone failed to get these, the world is over. That’s why in India blessing of ‘અખંડ સૌભાગ્યવતી’ is given. And widow is the worst situation.

But the movie ‘Queen’ is different. It presents that ‘Love’ is not always life. The world is vaster than our surrounded life. And the need is only to ‘Fly’ from our surrounded life and think beyond it.

Sometimes problem with most of the viewers is, whenever there is any story of woman, we connect it with ‘Feminism’. But some stories are different, it can be relate with any person, male or female. There is not such difference.  ‘Queen’ is also like this.

In the movie some very wonderful ideas are presented than only one issue of ‘Feminism’.

The most important thing presented in the movie is our ‘thinking’, our mentality. The movie also indicates that what way our thinking changes. At the beginning of the movie, the central character, Rani is very much family oriented, who needs security from his little brother every time, who think that her marriage is her life. She is shy girl exactly, as her society wants. Like believed in arraigned marriage, believed that affair is wrong etc. but after went to Paris and Amsterdam she changes herself according to culture, the place where she lives. She lives with boys, roam with them, even she made friend a girl, Vijaylaxmi who is not married and has a lot of affairs and make fun with her.

In the first half of the movie, Rani feels sad and memories her lover even when she is in Paris, the moments which she planned with him of a happy life. But in the second half of the movie she forget her past completely which made her sad. Even when he calls, she rejects it. When he came to meet her, she does not feel any feelings, and happiness. She ignores him with giving not any importance to him. Because now in her life his love is become minor and it doesn't affect her. The supremacy is at the end, she rejects the thing happily for which she felt sad and gloomy in the past. Rani gives her engagement ring back to her faience Vijay with thanking him.

She rejects the thing which is her life in her past. She wanted love, marriage and settlement and at the end she rejects all these. At the end, Vijay told her that he loves her; he told that, his parents made another room at another floor for them. This statement indicates that, after marriage they have to settle at one place and Rani will not free to fly. Thus, Rani rejects these typical way of thinking and life without enthusiasm.

In our thinking, flexibility is important. The movie also indicates that. When Rani lived in India, her behavior and her style of living is according to her surrounding, culture. But when she went Paris and Amsterdam, she lived according to that culture. She does not keep aside her Indian culture and values but she never becomes rigid. She drinks, dance, and enjoy new culture without having ego and false proud of her motherly culture. She lives with three boys of different countries. 

It also questions that, what ‘modern’ really means!!?? Character of Vijay and his family is put to juxtapose with character of Rani. And the movie makes us to think about it that, modern means only newness in outer appearance or is it in our thinking. Even after visiting London Vijay cannot accept Rani’s acceptance to new culture (as she lives with boys or drink and dance with them...). He only changes his outlook not inner way of thinking, he is as rigid as before.

Other interesting idea, this movie indicates is that, language is not synonym of communication, it is not so important than feelings to communicate. In the movie Rani never try to learn French but she communicate with other people with her capacity and knowledge of English. She talks most of the time in Hindi even not in English. She lives with the three boys and they all don't know each others language and culture but living without any problem and with better understanding. In one scene she talks with Japanese boy. Both are communicating in their own language. They don’t feel awkward or irritate but enjoy it happily without any complain. It is the best scene of the movie.

As I said at the beginning, we make something so important that we cannot think beyond it. And ‘queen’ is beyond our something.  ‘Queen’ is full of enthusiasm which inspire you to live life happily even in gloomy. It shows that, your identity is not fixed or cannot be fixed by any person or society, it can change. You can do all the things which you never do in your life. It presents that, expand ideas, expand your way of thinking, expand your world and win your wishes.

‘Queen’ is beyond our typical mentality, rigid thinking, beyond only ‘Feminism’, it presents the world which is beyond our world. It is full of enthusiasm and life which inspire us to live life happily  in any situations.

   So, Watch it, enjoy it and start thinking.....

‘સ્ત્રી જ સ્ત્રી ની દુશ્મન’ અને પુરુષ....?

change your ideas about women on 'Women's Day'

‘સ્ત્રી જ સ્ત્રી ની દુશ્મન’ અને પુરુષ....?

‘ઔરત હી ઔરત કી દુશ્મન હોતી હૈ.’ એ વિચાર હવે એટલો જુનો થઈ ગયો છે, ચવાઈ ગયો છે કે તેને થુંકી નાખવો જોઈએ. એ વિચાર પાયા વિનાનો અને સત્ય વગરનો છે.

જેણે એ વાક્ય વેહેતુ મુક્યુ છે તે ચોક્કસ એકતા કપુરનો ખૂબ મોટો ચાહક હશે અને એની સિરીયલો જોઈ જોઈને મોટો થયો હશે!

સિરીયલોમાં સાસુ-વહુના ઝઘડાઓ જોઈ જોઈને કોઈ કહે કે, ‘ઔરત હી ઔરત કી દુશ્મન હોતી હૈ.’ તો શું પુરુષ પુરુષ ભાઈ ભાઈ? પુરુષએ પુરુષનો દુશ્મન નથી? ભારતની મોટા ભાગની ફિલ્મોમાં વાર્તા હિરો અને વિલનની જ હોય છે જે બે પુરુષ વચ્ચેની દુશ્મની દર્શાવે છે. ત્યારે કોઇ ફિલ્મ જોતા જોતા એવા ઉદગારો કાઢતુ નથી કે, ‘આદમી હી આદમી કા દુશ્મન હોતા હૈ!

ચાલો, તમારી જ પસંદનુ, પુરુષોનુ પ્રિય એવુ ઉદાહરણ લઈએ. ફિલ્મ શોલેમાં જય-વિરુની દોસ્તી અમર થઈ ગઈ પણ સાથે સાથે ઠાકુરસા’બ અને ગબ્બરની દુશ્મની પણ ભુલાય નથી. બંને પુરુષો વચ્ચેની દુશ્મની શ્રેષ્ઠ દુશ્મની નુ સર્વોચ્ચ ઉદાહરણ બની ગયુ છે. હવે આખી ફિલ્મમાં તમને ક્યાય ‘ઔરત હી ઔરત કી દુશ્મન હોતી હૈ’ વાળુ વાક્ય લાગુ પડતુ દેખાય છે? તમે બસંતીને અને જયાને ઝઘદડતા જોયા કે, “યે ટાંગા મુજે દેદો બસંતી” !?

ફક્ત ફિલ્મો જ નહી ટી. વી. સિરીયલોમાં પણ પુરુષોની દુશ્મનાવટ પ્રખ્યાત છે. તારક મેહતામાં તમે ગોકુલધામ સોસાયટીની મહિલાઓને એકબીજા સાથે કાયમ ઝઘડતી જોઈ? નહી ને? પણ જેઠાલાલને અય્યર અને ભીડે સાથે ઝ્ઘડતો જોઈ, મહિલાઓ સહિત સર્વ પુરુષો આનંદ મેળવે છે!

વળી કોઈ તમને એકતા કપૂરની સાસુ-વહુની સિરીયલોનું ઉદાહરણ આપે તો તેનો પણ મુહતોડ જવાબ હાજર જ છે. એકતા કપૂર વધી વધીને તો બે સ્ત્રીઓ વચ્ચે જીણી રકઝક કે ટી આર પી માટે બે સ્ત્રીઓનો પારિવારીક ઝઘડો જ દર્શાવે છે ને, પણ ફિલ્મોમાં, પુરુષો તો સીધા મારામારી પર જ ઉતરી પડે. હથિયાર ઉપાડી એકબીજા પર ત્રાટકવા માંડે ત્યારે થીયેટરમાં બેઠેલા બધા પુરુષો સીટીઓ મારી ચીચીયારી પાડવા માંડે.

હિરો ફિલ્મના વિલનને મારે એતો ઠીક પણ એકસાથે દસ દસ બીજા જાતભાઈઓને એક ઘામાં ઉલાળે. ને ઘણી વખત હિરો-વિલનની દુશ્મનીમાં બિચારા આજુબાજુના ચાની લારીવાળા, પાનના ગલ્લાવાળા, શાકભાજીવાળા કે ફુટ્પાથ પર બેઠેલા બીજા લોકો અંટાઈ જાય. બિચારાના નુકસાનની ભરપાઈ કોણજાણે ક્યો પુરુષ કરતો હશે?

આની કરતા તો સાસુ-વહુના મ્હેણાં-ટોણાંની લડાઈ હજાર દરજ્જે સારી, શરીર તો સલામત રહે!

વળી, અમુક લોકો સિરીયલના ઉદાહરણને સિરીયસ નહી માને. એટલે હવે તેમના માટે સિરીયલ માંથી રીયલમાં આવીએ... મહાભારત અને રામાયણની 'પૂજ્ય અનેપવિત્ર'  કથાઓ તો સાંભળી જ હશે. ભાઈઓ- ભાઈઓ વચ્ચેની લડાઈમાં ક્યાંય કુંતી અને દ્રોપદીને ઝઘડતા જોયા?!!! રામ - રાવણની લડાઈમાં તો લંકા બળી ગઈ પણ એમાં સીતા અને સુભદ્રા મારામારી કરતા હોય એવું વાચ્યું?!!!!  આ મહા(ન!?) ગ્રંથોના  પાને પાને પુરુષોના ઝઘડાઓ જ જોવા મળશે, એમાં સ્ત્રી જ સ્ત્રી ની દુશ્મન કેવી રીતે કેહવાય??!!   

‘એક સ્ત્રી બીજી સ્ત્રીની દુશ્મન છે’ એવુ જે કહે છે એ જ ખરેખર તો સ્ત્રીના દુશ્મન છે. સ્ત્રીને વખોડ્વાનો કે નીચી સાબિત કરવાનો જ્યારે બીજો કોઈ મુદ્દો ન રહે ત્યારે આ વિચારને ફરી ફરી વાગોળવામાં આવે છે.

જેના લીધે દુશ્મની થાય છે તે ઈર્ષા, અદેખાય, તિરસ્કાર એ બધા ગુણ માનવસહજ છે. તે કોઇપણ સ્ત્રીની સાથે સાથે પુરુષમાં પણ ઉપલબ્ધ છે. જો દુશ્મનાવટ વિશે કહેવુ જ હોય તો સીધે સીધુ જ કહી નાખવાનું ‘ઈન્સાન હી ઈન્સાન કા દુશ્મન હોતા હૈ’ એમાં પછી સ્ત્રી-પુરુષ એવી કોઈ સ્પષ્ટ્તાને સ્થાન જ ન રહે.  

Story of the first "Goddess"

Story of the first “Goddess”

      The time is of many years ago. There is an earthquake and existence of all earthlings is in danger. All most all the creatures died. But after long suffering for life, somehow very few survived.

     These survivors lived together at one place. None can remember his/her life of before calamity. They started living life with new way, without prejudices and beliefs. Men and women lived together with animals. They grew trees which can give them tasty fruits.

     There lived one man named Manu, they named as if they want (as we named our domestic animals), lived with his liked beautiful woman- Rati.

     Once, Manu find some ruined heritage at distance of their living which is not much ruined in calamity. He showed it to others.  They came and think together. And they were come to know, they interpreted that, that place might be the place of worshipping. There is an antique idol, beautiful with shining eyes and smiling face, Beautiful than all the people who lived there. The people might worship the idol as their “super power” at that place. And the idol is of woman “Goddess”

     Manu and other people also started to follow the idea of worshipping the “Goddess”. Not only men but women also started believing in their super power “Goddess”. They find the answer of their existence through the arrival of that Goddess. As she is supreme or super power, may be that Goddess made them – men and women both.

     After arrival of “Goddess”, like other men, Manu also started giving respect to Rati. They became very happy when they are going to become parents. Manu is very happy for that and his love also increased more, because he believed that after arrival of their “Goddess” he could get happiness.

     But he also confused and thought a lot that, if she is “Goddess” who made them, then who is her companion? He went to the place of worshipping; he started observing idol, all the broken walls and surroundings. After keen observation, he found that, there is sculptor of many figure on walls, the figures of men, beautiful but ancient and ruined, and not as beautiful as the idol. He thought that these all men might be Deities and Gods. He understood that they are not men whom made by “Goddess” like them but they are also God because of their figures which indicates superiority than human beings. Still, as other people of that place, have a faith in their super power “Goddess” much.  

     Time passed, once, Manu shocked to find Rati with another man. He could not blame Rati because there was no low of marriage or which says, that one man/woman has to love only one woman/man.

     But normal human feelings of jealousy, anger, hate, feeling of ego or ownership and feeling of to be deceived are raised in him. His respect was converted into insult; his love was changed into hate for Rati. He could not accept Rati’s any relation with others. Even after Rati’s defence that, she has no any relation with to that man as with Manu. And Manu was only her first love, first man, Manu did not believe in her words because he has faith in his eyes only. (Because he did not read Othello)

     He left away Rati, event he did not accept their child. He left away home and his legs reached at the place of worshipping. He saw beautiful idol, all the figures of Deities. He saw the face of Rati in the idol of ‘Goddess”. He lost his awareness, and started thinking, “may be this Goddess has many men for her love, may be she deceived her first lover, her first companion as if Rati did with me. And may be the child was not accepted as I did.”

     He thought that, they are those children who are rejected from their parents because of deceiving and hating. He became conscious, he pick the idol and destroy it with throwing it to the walls. He could not harm the walls. He didn’t know, either he was not capable to harm the walls or he has no wish to harm the figures of deities.

     After that, people of that place could not believe in the Goddess, because idol was lost from them, only figures and belief of deities’ remains. They started believing in deities in man “God” only. They find the answer of existence from deities. Thus, men domesticated women and destroyed the first “Goddess”.

           

       For many days we are thinking about the perspective and situation that if the God is woman. This story reflects the situation of woman God in general world. This fantasy story raise one important question that, if we transform the gender, if woman God is creator, can we accept her as ‘creator’ and not a ‘mother’?